Participatie? Van exclusief naar inclusief denken
Cheffie: JIJ moet zorgen dat ik tot m’n AOW kan blijven werken en dat bespreek je helemaal niet…. Enne we hebbe niet eens functioneringsgesprekken. Sjors: ……grrrr! niet kletsen over je functioneren maar doorwerken, deze klus moet af en de volgende wacht al weer.
De regering is druk bezig om de onbetaalbare verzorgingsmaatschappij om te keren naar een activerende participatiemaatschappij. Allemaal dure termen en ingewikkelde wetgevingen zoals Wulbz,WvP, WIA, BeZaVa, Wet Werk en Zekerheid (WWZ), Participatiewet, quotumwet, garantiebanen, enzovoorts. Hierdoor zijn de werkgever en werknemer hoofdverantwoordelijk gemaakt om te organiseren en te zorgen dat de werknemer intern (1e spoor) of extern (2e spoor) tot zijn AOW aan het werk blijft.
Het hebben van werk is een groot goed en draagt bij aan de fysieke en mentale gezondheid van ieder mens. Ook geeft werk zin, waarde en betekenis aan het leven. Dit geldt voor werkgevers (leidinggevenden) en werknemers. Arbeid en werk is steeds meer een productieve eenheid geworden en het lijkt dus te verharden door deze productieve waardering. Dit heeft door de jaren heen functies opgewaardeerd tot een exclusief niveau, met als gevolg dat laaggeschoolden en mensen met een beperking buiten de boot vallen. Alleen plaats voor exclusief en niet meer inclusief. Dat is niet alleen onbetaalbaar, maar eigenlijk ook asociaal en ziekmakend voor de niet-werkende mensen.
We moeten dus weer terug naar het inclusieve denken als het gaat om het verdelen van werk binnen organisaties. Van ‘hard tegen hard’ omkeren naar ‘Hart naast Hart’.
De Wet Werk en Zekerheid verplicht het aanbieden van scholing en een goed dossier opbouwen. Met andere woorden, bij een functioneringsgesprek eens inhoudelijk doorvragen wat de werknemer zelf denkt nodig te hebben om tot zijn AOW te kunnen blijven werken. Of met welke scholing hij zijn CV, zijn kansen en mogelijkheden op de arbeidsmarkt op peil denkt te houden. Werken aan duurzame inzetbaarheid, JobFit en WerkGeluk.
Sjors: ik heb geregeld dat je 16 uur bij de werkvoorbereiding kunt werken omdat je vorig jaar daarvoor je opleiding hebt gedaan. Je jonge collega die we naast je hadden gezet om fysieke klachten te voorkomen kan in die 16 uur het werk nu wel alleen aan. Dat had ik niet zo snel verwacht. Cheffie: dank je wel, want voor het echie is toch leuker dan alleen een stageopdracht. De stage beviel mij wel en ik kwam fitter thuis na een werkdag.
Door: Coen Splinter
-
Datum:13 juli 2016
Meer columns
-
De Tunnelvisieval: Verlies van Verbinding door Blauw Gedrag op de Werkvloer
-
Is tijd je vriend of je vijand?
-
Sociale veiligheid als bedrijfscultuur?!
-
Luchtige en plezierige re-integratie tijdens ziekte: Het geheim van een positieve herstart
-
Casemanager en Inzetbaarheidscoach
-
Casemanager en Inzetbaarheidscoach
-
Gedoe! Werknemer werkt niet!
-
Het hoofd boven water houden bij overbelasting of te veel stress?
-
Hoe behoud je je veerkracht?
-
De enige constante is verandering
-
De enige constante is verandering
-
De enige constante is verandering
-
Met aandacht en nieuwsgierigheid heb je GOUD in handen
-
Wie draagt de Rugzak van de werknemer?
-
Vertrouwen … daar kun je OP en AAN bouwen!